Negara berdepan dengan cabaran impak daripada pandemik Covid-19 pada tahun 2020. Ketika itu, Tan Sri Muhyiddin Yassin menjadi Perdana Menteri telah membentuk Majlis Pemulihan Negara (MPN).
MPN bertujuan untuk merangka strategi untuk keluar daripada kesan negatif daripada wabak maut itu dengan melancarkan Pelan Pemulihan Nasional. Ikuti tembual bersama beliau.
Kosmo!: Tan Sri memaklumkan tentang kumpulan B40 menjadi B61, bagaimanakah pendapatan kumpulan ini boleh pulih? Apakah langkah-langkah yang telah diambil?
Ya, wabak ini telah memberi kesan teruk kepada pendapatan isi rumah rakyat Malaysia. Menurut laporan syarikat penyelidikan media, Mindshare, pendapatan isi rumah sehingga Jun lalu telah menunjukkan penurunan sebanyak 26 peratus berbanding 2018, dengan purata pendapatan isi rumah bulanan di Malaysia ialah sekitar RM2,965.
Seperti yang kita semua sedia maklum B40, M40 dan T20 dikelaskan mengikut julat pendapatan isi rumah. Secara ringkasnya, B40 ialah mereka yang berpendapatan isi rumah di bawah RM5000, M40 antara RM5001 hingga RM10,000 dan T20 mempunyai pendapatan isi rumah melebihi RM10,000.
Jika kita melihat julat dan klasifikasi ini hari ini, keadaan telah berubah. Lebih separuh daripada mereka yang dikelaskan dalam kategori M telah jatuh ke dalam kategori B. Jika kita mengikuti julat pendapatan yang sama seperti sebelum ini menurut laporan, kumpulan pendapatan B kini akan menjadi 61 peratus, manakala M ialah 14 peratus dan T pada 18 peratus, manakala 7 peratus tidak dapat dikenal pasti.
Ini menunjukkan golongan pertengahan semakin mengecil. Ia konsisten dengan laporan lain daripada institusi dan rumah penyelidikan lain seperti Institut Penyelidikan Khazanah yang mengatakan bahawa 70 peratus rakyat Malaysia berada dalam kumpulan terdedah akibat wabak itu.
Menurut Mindshare juga, lebih merisaukan apabila 76 peratus daripada kumpulan B61 ini mempunyai purata pendapatan isi rumah di bawah RM2,965. Golongan inilah yang mampu membeli makanan untuk keluarga, tetapi terpaksa makan sekali sehari, berkompromi dengan pilihan protein dan lain-lain. Ini membimbangkan dan mendatangkan kesan buruk bukan sahaja untuk momentum pemulihan tetapi agenda pembangunan negara secara keseluruhan.
Kesan sama juga turut dialami oleh golongan pertengahan dan seperti kita tahu kelas pertengahan memacu penggunaan dengan kuasa perbelanjaan mereka. Apabila pendapatan mereka berkurangan, mereka tidak dapat berbelanja. kita akan terperangkap dalam perangkap berpendapatan sederhana dan tidak mampu melonjak ke negara berpendapatan tinggi.
Justeru, apa langkah yang boleh diambil adalah pertama, kita mesti memastikan jaringan keselamatan sosial kita diperkukuh. Sistem kebajikan seperti e-Kasih memerlukan rombakan menyeluruh.
Ia perlu disatukan dan disepadukan untuk menyalurkan bantuan dengan lebih baik apabila perlu. Kita mesti meningkatkan jaringan keselamatan sosial untuk sektor tidak formal, pekerja ekonomi gig. Mereka yang memerlukan bantuan mesti boleh mendapatkan bantuan segera tanpa terlalu banyak birokrasi.
Pada masa yang sama, kita mesti mewujudkan ekonomi yang memberi tumpuan kepada mewujudkan pekerjaan dengan gaji yang berpatutan. Fokus pada meningkatkan rantaian nilai melalui teknologi yang akan mewujudkan pekerjaan bergaji lebih tinggi.
Gunakan penyelesaian digital seperti AI, robotik, untuk meningkatkan produktiviti, ini akan membolehkan pertumbuhan gaji yang mampan. Kita mesti memastikan Indeks Garis Kemiskinan yang saya kemaskini semasa Perdana Menteri pada 2020 daripada RM980 kepada RM2,208, terus diselaraskan.
Ini akan membolehkan kami menyasarkan bantuan kami kepada golongan miskin dengan lebih baik, dan secara serius mengurangkan kemiskinan termasuk kemiskinan bandar.
Secara amnya, adakah Tan Sri berpuas hati dengan kadar pemulihan dan kenapa?
Saya berharap ia boleh menjadi lebih baik. Kadar pemulihan tidak sekata. Sesetengah sektor pulih lebih baik daripada yang lain. Itulah sebabnya saya selalu mengatakan bahawa kerajaan mesti amali dan campur tangan jika perlu.
Negara memerlukan proses pemulihan yang seimbang supaya jurang perbezaan gaji rakyat Malaysia dapat diatasi. Negeri-negeri tertentu lebih bergantung kepada sektor tertentu, contohnya, pelancongan dan pembuatan. Pemulihan pelancongan lebih perlahan daripada pembuatan. Negeri yang bergantung kepada pelancongan, akan pulih lebih perlahan daripada negeri-negeri yang bergantung kepada pembuatan.
Kadar pemulihan yang tidak sekata antara negeri akan melebarkan jurang pendapatan dan pembangunan antara negeri. Sebab itu saya telah menekankan tentang penubuhan MPN peringkat negeri sebelum ini.
Jika Malaysia mahu membina semula ekonominya dengan lebih baik, kita mesti membenarkan pemulihan yang sama rata, supaya jurang pembangunan juga dapat ditutup. Pemulihan bukan hanya untuk jangka pendek, tetapi ia juga mesti diselaraskan dengan matlamat pembangunan yang lebih panjang seperti yang diketengahkan oleh Rancangan Malaysia Ke-12 untuk membina ekonomi yang lebih inklusif dan berdaya tahan.
Saya berharap kerajaan bertindak pantas dalam menguruskan proses pemulihan. Jika kita tidak menguruskan proses pemulihan dengan baik, kesan pandemik akan berlarutan lebih lama. Akan ada parut kekal dalam beberapa sektor ekonomi. Apabila pemulihan tidak diberi keutamaan yang sewajarnya, saya khuatir bahawa dua tahun pandemik akan membawa kepada satu dekad yang hilang untuk Malaysia.
Adakah Tan Sri melihat inflasi yang tinggi dan ringgit yang lemah menjejaskan momentum pemulihan ekonomi?
Apabila memasuki 2022, kerajaan yakin ia akan menjadi tahun pemulihan dan terbukti dengan pertumbuhan separuh pertama ialah 6.9 peratus dan pertumbuhan suku kedua kami ialah 8.9 peratus, yang tertinggi di Asia Tenggara.
Sekali lagi angka-angka ini adalah susulan dasar ekonomi yang telah kami ambil sejak Mac 2020, kami dipengaruhi oleh isu-isu global terutamanya perang di Ukraine, yang telah mengganggu rantaian bekalan global dan membawa kepada pengetatan dasar monetari di negara maju. Ini membawa kepada penurunan ringgit dan juga kenaikan kadar dasar semalam (OPR) berturut-turut oleh BNM.
Tekanan inflasi dan kenaikan kadar faedah ini akan menjejaskan momentum pemulihan ekonomi. Kita harus ingat bahawa inflasi dikatakan sebagai cukai tambahan kepada golongan miskin dan seterusnya menjejaskan kuasa perbelanjaan memandangkan pertumbuhan gaji kita akan terjejas. Ia juga akan memberi kesan kepada kos pinjaman dan pelaburan.
Sementara itu, ringgit yang lebih lemah juga akan menyebabkan kos import terutamanya makanan menjadi lebih tinggi dan kenaikan harga akan dibebankan kepada pengguna.
Mereka dalam bidang perkilangan yang mengimport bahan mentah dari luar negara juga turut merasai keperitan, apatah lagi mereka yang mempunyai anak lelaki atau perempuan belajar di luar negara.
Walaupun ia bukan satu situasi yang unik kepada Malaysia, kita harus mengakui bahawa ringgit yang lemah, mempunyai implikasi yang serius kepada ekonomi. Walaupun keadaan ekonomi semasa dan daya tahan perniagaan kita mungkin dapat menahan kesan inflasi yang tinggi dan kelemahan ringgit ini, tetapi untuk berapa lama? Tekanan inflasi dan ringgit yang lemah digabungkan boleh menghapuskan keuntungan yang kita perolehi dalam tahun pemulihan. -KOSMO! ONLINE
